Beerschoten grenst aan de landgoederen Houdringe en het Panbos. Samen vormen deze landgoederen een groot natuurgebied van circa 379 hectare.

Het landgoed bestaat voornamelijk uit ongemengd bos. Het heeft meerdere wandelroutes, die voornamelijk lopen door beukenlanen en lanen van douglassparren. Naast de grote lanen zijn er ook kleinere paden door berceaus heen. Naast de wandelingen kan men ook een beeldentuin bezichtigen, de winkel bekijken en wat eten en/of drinken bij paviljoen Beerschoten.

n natuurgebied de Blauwe Kamer heeft het water van de Nederrijn vrij spel. De zomerdijk is in 1992 afgegraven, zodat het gebied regelmatig overstroomt. De natuur in de Blauwe Kamer is dankzij de overstromingen voortdurend in beweging en ontwikkeling.

De dynamiek van de rivier zorgt voor hoogteverschillen en trekt bijzondere planten en dieren aan. Bloemrijke vegetaties geven de Blauwe Kamer kleur. Op diverse plaatsen groeit wilgenbos en zijn moerassen ontstaan. Een van de wilgenbossen herbergt een grote kolonie lepelaars, een van de ruim 70 soorten broedvogels die het gebied rijk is. De flora is rijk en bestaat soms uit soorten die voorheen niet uit het riviergebied bekend waren, zoals het fraai duizendguldenkruid. Ook de bever voelt zich in de Blauwe Kamer thuis.

Samen met Noordhout vormen Heidestein en Bornia een natuurgebied van 637 hectare. Het is het grootste aaneengesloten natuurgebied van Utrechts Landschap. Het gebied bestaat uit naald- en gemengde bossen met heidevelden, stuifzanden en akkers. Allerlei overblijfselen van de het historische landgoederen, zoals het theehuis, de vijver en resten van perronnetjes, geven het landgoed zijn eigen bijzondere sfeer.

Schapen zorgen ervoor dat het heidegebied open blijft. Ze eten het gras en de jonge boompjes tussen de heide weg. Op Heidestein lopen Drentse heideschapen. Dit is het enige gehoornde schapenras van Nederland. Heidestein is een officieel fokstation voor dit bijzondere schapenras.

Pavia ligt even ten zuiden van de Zeister dorpskern, aan de oostkant van de Arnhemse Bovenweg. De buitenplaats bestaat grotendeels uit landschappelijk aangelegd parkbos. Het in neoclassicistische stijl gebouwde landhuis staat op een verhoogd terrein en is met de voorgevel gericht naar de Laan van Beek en Royen. Vanuit het huis lopen diverse zichtlijnen over de gazons en tussen boongroepen door naar de weg en naar de slingervijver. Pavia is via een oprijlaan aan de voorzijde te bereiken. Rechts van het huis staat een witte houten duiventoren van rond 1880.

Aan de rand van de stad Amersfoort ontwikkelen zich in rap tempo twee bijzondere natuurgebieden. Het agrarische gebied ten oosten van de stad is omgevormd tot natuur met schraal grasland, rietmoeras, bosschages en poelen. In 2007 is Bloeidaal aangelegd en in 2011 volgde De Schammer.

Al direct na de herinrichting trok Bloeidaal veel vogels aan. Tussen het rietland kunt u de blauwborst, karekiet en rietzanger spotten. De ijsvogel, tureluur en wintertaling komen af op het stilstaande water in de zijarm van de Barneveldse Beek. Ook de nieuwe natuur in De Schammer trekt vogels aan. Vanachter het vogelkijkscherm kunt u de blauwborst, karekiet, lepelaar en hopelijk in de toekomst ook de roerdomp spotten. In 2017 hebben we dankzij gulle donaties een oeverzwaluwwand in De Schammer kunnen plaatsen. De oeverzwaluw heeft het moeilijk in Nederland omdat hij steeds minder broedgelegenheid heeft. Hij broedt in holtes in steile oeverwanden en deze komen steeds minder voor. De oeverzwaluwwand in De Schammer biedt nestgelegenheid aan een grote groep oeverzwaluwen. 

Voormalig vakantie terrein

Vlak bij Zeist, tussen het Zeisterbos en de Krakeling, bevindt zich een terrein met de naam Harlan. Tot 1998 was het in gebruik als proefdierlocatie van TNO. Alle gebouwen werden gesloopt en de natuur kreeg de vrije hand. Utrechts Landschap werd verantwoordelijk voor het beheer. ‘En nu krijgen we de kans om Harlan te kopen,’ vertelt Veenbrink. ‘Die kans laten we natuurlijk niet graag liggen. Dit is namelijk een bijzonder gebied. In de wijde omgeving kom je veel bossen tegen die vrijwel uitsluitend bestaan uit grove den. Harlan daarentegen is een oase van rijk gevarieerd, halfopen loofbos. Hazelaar, esdoorn, eik, beuk, berk, meidoorn, ze groeien hier allemaal. Het is een overvloed van zaad- en besdragende soorten. Noem het gerust een voedselbos voor dieren. Leuk!’

‘Als we dit terrein in ons bezit krijgen, gaan we op een van de voormalige bebouwingslocaties een akker met bloemrijke randen inzaaien. Zo’n akker vormt een belangrijke voedselbron in het gebied, doordat het een plek is waar veel bloemen en zaadproducerende planten voorkomen. Dat levert een weelde aan insecten, knaagdieren, vogels en andere dieren op. Zo creëren we in een relatief voedselarm milieu een plek die, net als de Lunenburgerwaard, stevig bijdraagt aan meer biodiversiteit en robuuste natuur, in het Hart van de Heuvelrug.’

Heerlijkheid Stoutenburg ligt in een beekdal. Het landgoed bestaat uit een parkbos, houtwallen en weilanden. Landgoed Stoutenburg grenst aan agrarisch gebied, waardoor het een open karakter heeft.

Het parkbos is aangelegd rond 1880, tijdens de bouw van het huidige kasteel. Het bestaat grotendeels uit loofbomen. Opvallend zijn de hulststruiken in de ondergroei. In het voorjaar bloeien er sneeuwklokjes, krokussen en bosanemonen. In het voorjaar bloeien er in het parkbos sneeuwklokjes, krokussen en bosanemonen, de zogeheten stinsenplanten.

Samen met Noordhout vormen Heidestein en Bornia een natuurgebied van 637 hectare. Het is het grootste aaneengesloten natuurgebied van Utrechts Landschap. Het gebied bestaat uit naald- en gemengde bossen met heidevelden, stuifzanden en akkers. Allerlei overblijfselen van de het historische landgoederen, zoals het theehuis, de vijver en resten van perronnetjes, geven het landgoed zijn eigen bijzondere sfeer.

Schapen zorgen ervoor dat het heidegebied open blijft. Ze eten het gras en de jonge boompjes tussen de heide weg. Op Heidestein lopen Drentse heideschapen. Dit is het enige gehoornde schapenras van Nederland. Heidestein is een officieel fokstation voor dit bijzondere schapenras.

Wijngaard
Samen met de Rotary Zeist heeft Utrechts Landschap op landgoed Hoog Beek en Royen een wijngaard aangelegd. De wijngaard ligt achter de boogvormige muur op de plek waar vroeger een omvangrijke gebruikstuin met kassen was. Deze kassen leverden fruit, groente en bloemen aan de toenmalige bewoners van het landhuis.

Baken ‘Zeist aan Zee’
Een folly is een bijzonder fenomeen op buitenplaatsen en landgoederen: het is vaak een fantasiegebouwtje dat de toeschouwer op het verkeerde been zet en daarmee vragen oproept. Op landgoed Hoog Beek en Royen staat een folly in de vorm van een baken. Het baken Zeist aan Zee is in 2009 gemaakt naar het grondplan van een oude theekoepel die in het verleden op deze plaats stond. Architect Jord den Hollander heeft zowel het verleden als de toekomst in het ontwerp van de nieuwe folly verweven. Het baken geeft de markering aan tussen het rivierengebied en de zandgronden van de heuvelrug. Als de stijging van de zeespiegel doorzet, dan komt wellicht vlakbij dit punt de nieuwe kustlijn van Nederland te liggen. Zeist aan Zee is dan een feit.

De Hooge Kampse Plas is een voormalige zandwinput die jarenlang voor een gedeelte is gebruikt als stortplaats. Utrechts Landschap en K3Delta zijn in het voorjaar van 2010 gestart met werkzaamheden om de plas opnieuw in te richten. Hierdoor kan de plas zich ontwikkelen tot een hoogwaardig natuurgebied op de kruising van de ecologische verbindingszones tussen het Kromme Rijngebied, de Utrechtse Heuvelrug en het veenweidegebied. 

Ieder najaar houdt Utrechts Landschap een houtveiling. Het gaat om bomen die wijken voor kansrijke bomen en niet geschikt zijn voor productie. Particulieren kunnen bieden op diverse kavels, waarna zij hun eigen hout in het bos mogen zagen en weghalen. Particulieren werken op deze manier mee aan het bosbeheer van Utrechts Landschap. 

Het meeste hout dat geveild wordt, staat nog in het bos en wordt ‘op stam’ verkocht. Utrechts Landschap markeert de bomen op verschillende plaatsen in haar bospercelen, deze kun je voor de veiling bekijken tijdens de kijkdag. Het hout is perfect om je huis warm te stoken deze winter. Aan het zagen van dit hout zijn regels verbonden.

De heer J.B. Stoop bezat tot aan Austerlitz toe enorme landerijen. Hij liet dit huis in 1837 bouwen als zomerverblijf. Molenbosch dankt zijn naam aan een stellingmolen die langs de Driebergseweg stond en die enkele jaren na de bouw van het huis is afgebroken. Het huis heeft een hoge ligging op een kunstmatige heuvel, de hoogtewerking wordt versterkt door de natuurstenen pilasters. Het wordt particulier bewoond. In het park staan een koetshuis, een kleine witgepleisterde tuinmanswoning uit 1840, een tuinprieel, een duiventil, een zeshoekig ‘kippenpaleis’ uit 1898 en een kapelletje. De oude groentekelder doet dienst als vleermuizenonderkomen. 

De Lunenburgerwaard is het uiterwaardengebied ten oosten van Wijk bij Duurstede. Het gebied wordt in het noorden begrensd door de Rijndijk en in het zuiden door een afgesneden arm van de Nederrijn die ontstaan is na de aanleg van de nabijgelegen stuw. De totale oppervlakte van het uiterwaardencomplex is circa 90 hectare waarvan Utrechts Landschap zo’n 7 hectare in bezit heeft.

Recreatie
De Middelwaard bestaat uit een grote recreatieplas en een oud riviergeultje: de Kleine Lek. De recreatieplas was oorspronkelijk een zandwinplas. Nu kun je hier zwemmen.

Mozaïekbeheer
In het gebied is sprake van mozaïekbeheer. Dit betekent dat het hele gebied niet in één keer wordt gemaaid. Driekwart van het gebied wordt begraasd en niet gemaaid en een kwart wordt in juli gedaan. In combinatie met de begrazing door Schotse hooglanders en fjordenpaarden levert dit een grotere afwisseling in de vegetatie en daardoor ook meer verschillende soorten dieren op.

Watervogels
Aan de rivier leven het hele jaar door watervogels. Er zijn ook oeverzwaluwen gaan broeden nadat Utrechts Landschap daar een oeverzwaluwwand heeft aangelegd. Ook de bruine kiekendief, die graag in het riet broedt, wordt daar regelmatig gezien. 's Winters leeft de roerdomp in het riet. Rond de recreatieplas leven in de winter veel eendensoorten en ganzen. Ze vinden hier rust. In de zomer broeden in de graslanden patrijzen, graspiepers en fazanten.

De molen werd in 1843 gebouwd als stellingmolen. Na 1900 werd tegen de korenmolen een aparte machinekamer met een zuiggasmotor gebouwd. De motor dreef een as aan die door de muur de molen inliep. De as op zijn beurt dreef de maalas van een maalstoel aan. In 1911 werd de molen gekocht door Abraham Schuurman. Rond 1930 raakte hij buiten bedrijf vanwege een bedrijfsverhuizing naar De Bilt, maar in 1939 liet Schuurman een omvangrijk herstel uitvoeren omdat het bedrijf weer naar Groenekan terugkwam. Deze restauratie was mogelijk dankzij de spaarzaamheid van zijn vrouw. Daarom werd de molen omgedoopt van De Groene Kan in Geesina. 

Stichting Het Utrechts Landschap en Stichting De Utrechtse Molens zijn twee aparte stichtingen, elk met een eigen werkplan en begroting. De molens zijn eigendom van Stichting De Utrechtse Molens; het beheer van de molens en de belangenbehartiging worden uitbesteed aan Utrechts Landschap. De Utrechtse Molens heeft dus geen eigen personeel in dienst.

Oorspronkelijk was Sandwijck een uithof van het voormalige klooster Oostbroek. In 1834 heeft de toenmalige eigenaar (Van Boetzelaer), het park in de Engelse landschapsstijl laten aanleggen. Het herstel van het later vervallen landgoed werd in 1984 door de Werkgroep Sandwijck, een enthousiaste groep vrijwilligers, ter hand genomen. Nog steeds werkt de werkgroep aan herstel en onderhoud van het terrein. Nu samen met Utrechts Landschap dat het terrein in 1989 aankocht. Het is inmiddels een parklandschap met slingerende waterpartijen, glooiingen, een grote variatie aan boomsoorten en fraaie zichtassen. 

In Harmelen ligt het sprookjesachtige Vijverbos. Het bestaat voor een groot deel uit essenhakhout en waterpartijen. Daarnaast is er opgaand loofbos, grasland en een boomgaard. Over de sloten werd de klei afgevoerd die in het gebied afgegraven werd. Deze klei werd benut voor baksteen en de dakpannenindustrie. De meeste waterpartijen in het Vijverbos zijn restanten van de klei- en zandwinning. In de diepe waterpartijen aan de westzijde van het Vijverbos liggen nog enkele legakkers. De vijver is van oorsprong ook een kleiput, maar is veel minder diep en is bovendien in de loop der tijd omgevormd tot een waterpartij met fraaie gebogen vormen.

Honderd jaar lang was Vliegbasis Soesterberg het centrum van bulderende straaljagers en dreigend oorlogsgeweld. Maar mensen? Die kwamen er nauwelijks in. In die ‘stilte’ vonden onverwacht veel soorten planten en dieren een thuis. Welkom in de schatkamer van erfgoed én natuur!

In 2008, een eeuw nadat de eerste vliegtuigen de lucht ingingen, werd Vliegbasis Soesterberg gesloten. Het terrein werd aan de provincie Utrecht overgedragen. Samen met de gemeenten Zeist en Soest en Utrechts Landschap ging de provincie aan de slag. Waar nodig werd gesloopt en gesaneerd en er werden fiets- en wandelpaden aangelegd. Eind 2014 gingen de hekken van Park Vliegbasis Soesterberg open voor publiek.